is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Willibrordus
Deze vaststelling is geldig sinds
omvat de aanduiding als beschermd monument Parochiekerk Sint-Willibrordus: orgel
Deze bescherming is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Willibrordus
Deze vaststelling was geldig van tot
Neoromaanse kruisbasiliek, van 1870-1875, naar ontwerp van architect F. Stappers met recente vergroting van 1956-1957, naar ontwerp van F. en R. Vandendael.
Plattegrond: vierkante westtoren, schip van twee traveeën, transeptarmen van twee traveeën, koor van een rechte travee met halfronde sluiting, halfronde kapel aan de zuidwestzijde van het schip. Bij de vergroting werd de as van de kerk verlegd: de noordelijke transeptarm werd verlengd, zodat er een nieuw schip van vijf traveeën en een koor van twee rechte traveeën met vlakke sluiting ontstond. De oude kerk doet thans dienst als rouwkapel.
Bakstenen gebouw met verwerking van arduin en natuursteen. Toren van vier geledingen voorzien van steunberen met drie versnijdingen; ingesnoerde naaldspits (leien). Gevels geritmeerd door rondbooglisenen en boogfriezen. Rondboogvensters en -portaal. Zadeldaken (leien).
Overwelving door middel van kruisgewelven; koepel over de kruising .
Mobilair: Sint-Annagroep, gepolychromeerd hout, gotisch (circa 1500); Onze-Lieve-Vrouw met Zeven Zwaarden, gepolychromeerd hout, gotisch (16de eeuw).
Bron: SCHLUSMANS F. met medewerking van GYSELINCK J., LINTERS A., WISSELS R., BUYLE M. & DE GRAEVE M.-C. 1981: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Hasselt, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 6n2 (He-Z), Brussel - Gent.
Auteurs: Schlusmans, Frieda
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Het orgel werd rond 1855 gebouwd door A. Clerinx. Een kleine wijziging werd in 1887 aangebracht door Pereboom & Leijser (Maastricht). Het werd hersteld door B. Pels in 1975. In contrast met de kale, in 1955 totaal gemoderniseerde kerk, is het Clerinx-orgel een laatste getuige van het 19de-eeuwse verleden.