Oorspronkelijk één geheel. Op de Ferrariskaart (1771-1777) aangeduid als een hoeve met losstaande bestanddelen, bestaande uit drie vleugels, waarvan de noordwestelijke bewaard bleef; midden 19de eeuw was de zuidwestvleugel reeds verdwenen. In verschillende perioden, doch voornamelijk tijdens de 19de en 20ste eeuw sterk aangepast, zodat alleen nummer 12 nog grosso modo zijn oorspronkelijk volume en uitzicht behield.

Witgekalkt bakstenen gebouw onder zadeldak (alleen nummer 12 behield de oorspronkelijke nokhoogte), op de deurlatei gedateerd 1734/ IHS. Witgekalkte plint van silexblokken. Gesmeed ijzeren muurankers. Bakstenen muizentandfries met dropmotief onder de dakrand. De originele vensters zijn de twee bolkozijnen (nummer 10) in een kalkstenen omlijsting met negblokken en sponningbeloop, oorspronkelijk beluikt. De originele deur is die van nummer 12, rechthoekig in een fraai geprofileerde, kalkstenen omlijsting op neuten, met ellipsvormig bovenlicht in een rechthoekige kalkstenen omlijsting; op de deurlatei een schild met hogervermeld opschrift.

Originele linker zijgevel met aandak, muurvlechtingen en uilengat. De overige delen van het gebouw dateren uit de tweede helft van de 19de eeuw en de 20ste eeuw.