Oudste vermelding van domein gaat terug tot de 7de eeuw. Toen maakte het domein deel uit van het Merovingische kroondomein Snellegem. In de 9de eeuw kwam het in handen van Boudewijn I, de eerste graaf van Vlaanderen. In 1115 kwam het in handen van de Sint-Andriesabdij die woest gebied in cultuur wil brengen. De ontginning verliep moeizaam. In 1678 bevonden zich op het domein slechts vijf kleine hoeven. De hoeve "Leghuut" bevond zich in het midden van het huidige Beisbroekpark. De "Leghuutput" en een aantal diepe grachten zijn de laatste getuigen van deze hoeve. In 1798 werd het domein openbaar verkocht. Omstreeks 1835 bouwde de Nieulant, een neef van de l'Espée, het Beisbroekkasteel en legde het omliggende park aan. De families Otto de Mentock en de Busschere bewoonden het domein. In 1973 wordt het door de stad aangekocht. In 1976 wordt het opengesteld als parkgebied en wordt het kasteel ingericht als een natuurcentrum.

Breedhuis met dubbelhuisopstand van negen traveeën en twee en een halve bouwlaag onder schilddak. Bepleisterde en beschilderde gevels boven een donkerder plint. Centrale risalietvormige deurtravee. Horizontale belijning door middel van kordons en geprofileerde waterlijst onder de blanco fries. De bordestrap geeft toegang tot een portiek steunend op twee arduinen zuilen. De gevel is opengewerkt met rechthoekige muuropeningen met luiken en vernieuwd schrijnwerk. Drie dakkapellen met driehoekige frontonbekroning en voluten. Dakruiter met klokje.

Voormalige remisegebouwen, thans in gebruik als tearoom. Lage, verankerde rode baksteenbouw van één en een halve bouwlaag onder leien schilddak. Gevel opengewerkt met aangepaste muuropeningen. Oorspronkelijk op de begane grond voorzien van rechthoekige muuropeningen.