Historische hoeve zogenaamd "De Blauwe Zaal" (zie houten naambord) heden uitgebaat als manege. In de 15de eeuw is er sprake van een "duvecot" wat wijst op het belang van de hoeve. Staat aangeduid op de kaart van Pieter Pourbus (1561-1571) en op de Ferrariskaart (1770-1778). Op de kadasterkaart van Popp (1842) en de Atlas der Buurtwegen (circa 1845) afgebeeld met toegang aan de zuidkant, nummer 2 wordt aangeduid als een afzonderlijk perceel. De huidige opstelling is grotendeels dezelfde als die op de Atlas der Buurtwegen.

Oorspronkelijk omwalde hoeve met nu gedempte gracht. Erftoegang aan de straat met rechts nog één bewaarde bakstenen hekpijler. Hoeve met losse bestanddelen onder pannen zadeldaken rondom een groot onverhard, vierkant erf. Witbeschilderde, verankerde baksteenbouw op gepekte plint. Ten westen van het erf staat het boerenhuis (nummer 4) van vier traveeën en een opkamertravee onder hogere nok. De stoep en omliggende tuin zijn afgescheiden door een betonnen omheining en een hagebeuk. De zuidelijke zijgevel is geschraagd door twee steunberen en toont sporen van verbouwingen. Het schrijnwerk van de vensters, oorspronkelijk met luiken, is grotendeels bewaard. Het volume aan de achterzijde is later bijgebouwd. Aan de noordkant van het erf staat een voormalige boerenarbeiderswoning (nummer 2), heden in gebruik als cafetaria. Oorspronkelijk een vrijstaand huis, de aanbouwen links en rechts dateren uit het derde kwart van de 20ste eeuw. Hoog huis, verhoogde begane grond boven een kelder, toegankelijk via een buitentrap. De rechthoekige muuropeningen op de begane grond zijn afgescheiden door steunberen.

Interieur. Kamer op de begane grond met moer- en kinderbalken met balksleutels.

In de zuidoosthoek van het erf ligt een monumentale schuur met stallingen, bakstenen constructie op L-vormige plattegrond.