"Herdersbrug". De oorspronkelijke brug was een ontwerp van Charles Piens, ingenieur bij de dienst Bruggen en Wegen. De constructie was in staal uitgevoerd en het loopvlak kreeg een afwerking met planken. De brug bestond uit twee delen: de eigenlijke draaibrug, waarbij de spil op een bakstenen pijler rustte en een vaste brug die op een tweede pijler rustte. Op de rechteroever werden twee grote neogotische woningen gebouwd voor de bruggendraaiers. Op het einde van de Eerste Wereldoorlog werd de Herdersbrug vernietigd. In 1922 werd de herstelde brug heropend. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de brug opnieuw opgeblazen. In 1948 werd ze hersteld. Het neogotisch huis van de bruggenwachter werd door een brand vernield en vervangen door een tweewoonst naar ontwerp van architect Hendrik Bovée (Brugge). In 1994 start men met de bouw van de huidige Herdersbrug in opdracht van de MBZ en ontworpen door het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. De nieuwe brug heeft een vaste betonnen onderbouw bestaande uit een landhoofd, een vaste brug, een middenpijler en een kelderlandhoofd waarin de stalen bovenbrug verticaal draait. Na de restauratie werd de oude brug geplaatst op de bedrijfsterreinen van Electrabel nabij de nieuwe Herdersbrug.