In zijn huidige vorm rijhuis van drie bouwlagen en vier traveeën onder afgeknot zadeldak (nok loodrecht op de straat, kunstleien); oudere kern aangepast in de 19de eeuw.

Bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel uit de 19de eeuw met rechthoekige vensters op tot kordons doorgetrokken lekdrempels. Blinde zijvensters van de derde bouwlaag wijzend op vroegere topgevel van oud diephuis; "klassieke" gevelafwerking en houten gootlijst. Mooie bruin beschilderde winkelpui met neorococo-inslag, uit het eerste kwart van de 20ste eeuw: twee brede uitstalramen en middendeur met fraai houten traceerwerk; smalle privétoegang rechts.

Deze patriciërswoning was in de 18de eeuw in het bezit van Gerard-Norbert de Robiano, griffier van de Grote Raad.

De 'Witte Lelie' is een laatmiddeleeuws diephuis dat in de loop der tijden werd aangepast. De balklagen met typische consoles, de deel bewaarde dakstoel en de brandgang wijzen op de oude kern.

In de 18de eeuw werd het interieur aangepast aan de smaak van die tijd. Hiervan getuigt nog het salon op de verdieping aan de straatzijde. De traditionele plafondconstructie werd bepleisterd; de drie plafondvelden kregen een versiering met getrokken en gebogen lijsten. De bepleisterde schouwboezem heeft gelijkaardig lijstwerk en een stucdecoratie met régencemotieven.

Ingrijpende wijzigingen aan exterieur en interieur volgden in de 19de eeuw. Uit die tijd dateert de bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel aan de straatzijde. De blinde zijvensters van de bovenste verdieping verwijzen naar de vroegere topgevel van het oude diephuis.

De sierlijke houten winkelpui uit het eerste kwart van de 20ste eeuw werd reeds apart beschermd als monument.

Het gebouw Befferstraat 30 vormt een homogeen en gaaf geheel met duidelijke régencekenmerken in het interieur. Het gebouw dateert in zijn huidig voorkomen uit het einde van de 18de eeuw maar het gaat terug op een oudere kern die nog duidelijk aanwijsbaar is.

Dergelijke gebouwen waarin ook nog het interieur bewaard bleef worden een zeldzaamheid. Ze hebben ontegensprekelijk een hoge historische en artistieke waarde als emanatie van de wooncultuur van de gegoede burgerij in de late 18de eeuw. Tevens is dit gebouw een illustratie van de wijze waarop oudere gebouwen aan de stijlevolutie en de veranderende woonbehoeften werden aangepast.